Kvifor vil du bli lærar, og korleis ser du på læraren sine mange oppgåver?

Eg har alltid hatt eit ønskje om å bli lærar siden eg gjekk på barneskulen. Men turte aldri heilt å starta på lærar studiet etter endt vidaregående skule. Mykje på grunn av at foreldra mine var i mot valget mitt, men også fordi eg sjølv var skeptisk til studiet. Etter mykje om og men har eg no endt opp med å burja på lærar utdanninga, og eg angrar ikkje.
Eg vaks opp med ei tante som var knappe ti år eldre enn meg, og ho burja på lærar utdanninga då eg sjølv gikk på barneskulen. Ho fortalde meg om lærar studiet, og eg fekk fort interesse for det. Allereie som barn fant eg ut at eg likte å læra frå meg det eg hadde av kunnskapar, og denne gleda fant eg fort ut at eg måtte bruke til noko. Og då passa vel lærar yrket veldig bra?
I tillegg til dette elskar eg å være i lag med barn og unge. Då eg vert yngre passa eg ofte på naboane sine unger, og fortsatt i dag kan eg sitte barnevakt ein lørdagskveld uten at det gjer meg noko. Den gleden ein får av å være i nærleik med barn er stor. Barn har så mye glede, glede de gjerne deler med alle andre. Barn har ingen bekymringar, og ikkje noko ansvar. Når ein er saman med barn er det nesten som ein har det slik sjølv også: "Ingen bekymringar, bare lek og moro".

Sjølv har eg opplevd både positive og negative sider ved "Det norske skulesystemet", både gode og dårlige lærarar. Eg hadde ein gång ein lærar som mobba elevane sine, og eg veit kva mobbing kan gjere med eit ungt menneske. Heldigvis var eg ein av dei sterke som ikkje lot mobbinga gå innpå meg, mye takka være mor mi som gjorde meg til ei tøff lita jente. Eg har alltid hatt beina godt planta på jorda, og med bein i nasen. Men like bra gjekk det ikkje med alle i den klassen, nokon slit nok fortsatt med dårlige minner frå det skuleåret. Eg synes det er trist at skulane ikkje kan "kvitta" seg med slike lærarar, men som me har lært til nå i studiet er ein lærar ganske godt beskytta i skulesystemet. Eg veit i alle fall at eg ikkje skal bli ein slik lærar, men i staden være ein lærar som inspirerer elevane mine.

Korleis ser eg på læraren sine mange oppgåver?
Ein lærar har mye å gjer, mye mer enn dei fleste veit om. Ein skal førebu seg som lærar før ein skuletime, og i skuletimen skal ein læra frå seg kunnskapane med mye engasjement. Etter timen skal læraren reflektere over kva som skjedde, kva kunne vært gjort annleis, kva lærte elevane, etc. Læraren skal også oppdra elevane til å bli flinke studentar, og bli ein del av samfunnet. Ein lærar må samarbeide med mången forskjellige menneske, både foreldre, barn, skulen og organisasjonar. Nokon gånger er det ikkje sikkert at ein er enig i kva som blir gjort eller vedtatt i skulesystemet heller, men ein må alikevell godta det. Det viktigste ein lærar er for elevane sine er ein rollemodell. Det vil ikkje alltid være like lett å stå fram foran ein klasse dersom nokon av elevane ikkje viser respekt for deg eller arbeidet ditt. Læraryrket kan nok til tider være ganske frustreranes, men ein må alikevell finne seg i at slik fungerer skulesystemet.
Skulesystemet er i stadig forandring, og læraren må sjølv passe på at han heile tida lærar seg nye ting.

Dette, og mye anna er ein del av kva læraren må ta del i kver dag. Eg trur at lærar yrket er sterkt undervurdert i dagens samfunn, og i framtida håper eg det blir satt mer fokus på kor viktig jobb ein lærar faktisk gjer. Læraryrket gir store moglegheita, ikkje bare innen skulevesenet men også mykje anna. I tillegg til dette ser eg på læraryrket som ein stor ufordring i framtida, med endringar i skulesystem til ein kver tid, og elevar som forventar ein god innsats frå deg kver dag.


Ps. Jeg skriver til vanlig bokmål, så om det er noen som er "super" god i nynorsk, så vær så snill gi en tilbakemelding om du har muligheten! Mvh. Borghild Anett